Op vrijdag 18 april 2025 sprak ik (Henk van den Heuvel) met Bas Koesveld, één van de eigenaren van de BH-Bar in de Voorstraat van Piershil.
In 1993 opende in het cafépand in de Voorstraat van Piershil de BH-Bar. ,,Toen we begonnen moesten we een aanzienlijk bedrag neerleggen voor de overname van de inboedel, de drankvoorraad en de goodwill. Bij de bank volgden moeizame gesprekken, want van een café in Piershil werd niet zoveel verwacht”, zo herinnert Bas zich.
De naam BH-bar was een samenvoeging van de eerste letters van de voornamen van de halfbroers Bas Koesveld en Harry van Koten. De verwijzing naar het vrouwelijk ondergoed was een grappige bijkomstigheid. ,,Op bepaalde momenten hingen er ook wel eens BH’s aan de bar”.
Zoals zo vaak had de bank het helemaal verkeerd gezien, het café in Piershil werd druk bezocht vanuit de gehele Hoeksche Waard. ,,De eerst drie jaar liep de bar super, maar ook daarna nog steeds heel goed voor een kroeg in Piershil. Drukke avonden op donderdag, vrijdag, zaterdag en zondag. Op zaterdag hadden we regelmatig de motorclub ‘De Kip’ op visite, gemiddeld hadden we 50 tot 70 bezoekers binnen op die dagen. En één keer in de maand de liefhebbers van de ‘Amerikanen’, de Voorstraat stond dan vol met hun auto’s. Ze vertrokken vanuit Piershil naar een meeting in Scheveningen. Zelf had ik een Chevrolet Corvette en ben een paar keer mee geweest, een dolle boel”.
Traditioneel was het op Koninginnedag en met Oud en Nieuw een volle bak in het café. ,,Helemaal afgeladen, ook het zaaltje stond dan vol met bezoekers. Ik herinner me dat jij nog wel eens een bij een jaarwisseling de consumptiemunten stond te verkopen aan de bar”.
Hoewel er door vertrekkende bezoekers in het holst van de nacht, niet zelden op een Harley-Davidson, genoeg te klagen viel voor de buurt, viel dat reuze mee. ,,Buurman Maurice was stamgast en Gerrit de Buck klaagde nooit”. Het was vooral de dorpsagent waar Bas en Harry een moeizame relatie mee hadden. ,,We kregen ooit ontheffing van het sluitingsuur, dat zou 03.00 uur worden in plaats van 02.00 uur. Nog voor het zover was, werd deze alweer ingetrokken. Het was in de nachtelijke uren een komen en gaan in de Voorstraat, met agent Zeemeijer hebben we veel ellende gehad”.
Het pand werd gehuurd van drankenhandel M. de Graaff uit Zuid-Beijerland. ,,De maandelijkse afdracht was aanzienlijk, maar vanwege het succes op te brengen. De Graaff bepaalde ook welk bier we schonken. Aanvankelijk was dat Oranjeboom, tot we ineens Leeuw bier moesten gaan schenken. De Graaff maakte een mooie deal waar wij in mee moesten”.
De gokkasten werden neergezet door een bedrijf uit Rotterdam, eigenaar daarvan was de bokspromotor Aad Veerman. ,,Er kwamen van die ‘gangsters met lange leren jassen’ binnen, die deden snel zaken. We kregen 5000 gulden om twee gokkasten te plaatsen en daarna telkens 50% van de winst. Die mannen verdienden dus veel geld, maar ze waren ook goed voor de cafés. Maandelijks namen ze de tellerstand op en dan rekenden we af. Het geld haalde ik regelmatig uit de geldlades, uit angst voor inbraak. Het is één keer gebeurd dat er iemand via een openstaand klapraam naar binnen kwam. Maar Harry sliep daar ook en had hem gehoord. De jongeman vluchtte ook weer snel via datzelfde klapraam. Harry kon hem nog wel wat opdonders geven, want zijn benen staken nog uit”.
Ook op andere vlakken werden nog inkomsten toegevoegd aan de drankomzet. ,,We hadden ook nog wat inkomsten van het eten, een pot met een soort krasloten, een sigarettenautomaat en in het zaaltje stond een flipperkast”.
Na een tijdje volgde de meest beroemde automaat, een Wurlitzer jukebox waar 100 cd’s in pasten. ,,Piet Barendregt tipte me dat hij er een te koop wist uit een inboedel, ik heb er 10.000 gulden voor betaald. Het bleek een succes, er werd heel veel gebruik van gemaakt. Ik heb ‘m nog steeds, hij staat in mijn Rollings-Stones museum. De indexkaartjes die jij toen hebt gemaakt zitten er nog steeds in”.
Aan alles komt een einde, zo ook aan de beroemde en beruchte Piershilse bar. ,,We hebben een mooie tijd gehad in het café, maar je moet het ook geen twintig jaar doen. Uiteindelijk hebben we er vijfenhalf jaar in gestaan, Pim van ’t Hof nam het over van ons. Toen Harry verkering kreeg met zijn latere vrouw Gerlinde verloor hij zijn interesse in de bar. Ik vond het jammer, maar begrijpelijk. Alleen voortzetten zag ik niet zitten, ik had een goede klik met Harry”.
Herinneringen van interviewer Henk van den Heuvel:
,,Het was een opvallende verschijning in de BH-bar, die jukebox. Niet zo’n exemplaar met plaatjes, maar met cd’s. Een algemeen probleem voor ieder café, de muziekkeuze, werd daarmee eenvoudig opgelost. Naast het feit dat het ook nog wat geld opleverde konden bezoekers hun eigen keuze maken. En die was reuze. In geen enkel etablissement in de buurt hoorde je afwisselend de betere rock, hardrock en zelfs de snoeiharde heavy metal van de Duitse kanonnen MSG en Accept uit de boxen imploderen. De cd’s van Iron Maiden (de favoriet van Harry), the Rolling Stones (de favoriet van Bas), Bowie, Rainbow, Saxon, Judas Priest, AC/DC, Deep Purple en Rory Gallagher maakten overuren. Ik herinner me de dartavonden, waarbij de bezoekers uit Strijen, Maasdam of Oud-Beijerland al snel spraken over de opvallende muziek die werd gedraaid. Na uitleg gooiden ze dan regelmatig wat geld in de jukebox en maakten keuzes die je nergens anders kon maken. Aan het einde van de avond merkten ze dan op dat ze hun keuzes nog steeds niet hadden gehoord. Wij moesten dan erg lachten en zeiden ‘dan moet je waarschijnlijk volgende week terugkomen’. Het geheugen van de jukebox zat propvol. Bas vertelde me ooit dat hij jaren later, na het betrekken van zijn opgeknapte huis in Piershil, de stekker er in deed en dat de jukebox pas na weken non-stop spelen door de lijst aangevraagde nummers heen was. Ook de standaard keuze van Piet Rozendaal, Thunderstruck van AC/DC, kwam tijdens het cafébezoek meer dan regelmatig voorbij. Boven de bar hingen ontelbare plakbandjes met het wisselgeld er nog aan, afkomstig uit de sigaretten automaat. Iemand was daarmee begonnen, daarna werd het gewoonte. Enkele maanden na de opening bleek dat Bas en Harry niet in het bezit waren van de juiste papieren om een café te mogen runnen. Ik zat aan de bar toen Harry de brief las waarin werd aangegeven welke papieren je moest bezitten. Als laatste werd ook een VWO-diploma genoemd. Hij vroeg me daarop of ik vennoot wilde worden zodat de zaak op mijn VWO-pretpakket kon blijven doordraaien. Als vriendendienst was ik daardoor, op papier, meer dan een jaar mede-eigenaar. Dat duurde tot Harry alsnog zijn papieren behaalde. Ik kon lezen en schrijven met Harry, onze verjaardag scheelde 1 dag en we hielden van dezelfde muziek. Hij is helaas op 4 april 2023 overleden, hij was toen 57 jaar”.
